10 maanden oud

‘Ze leert zo weinig de laatste tijd hè?’ zeg ik tegen N. ‘Toen ze acht maanden was joh, eerst tijgerde ze een beetje in het rond en aan het eind van de maand liep ze langs de tafel. Ze is alleen maar druk met tanden krijgen.’
‘Nou ja, dat kost ook veel energie,’ zegt N.
S. zit op bed en slaat met haar hand tegen haar wang.
‘En nu doet ze ook weer zo raar met haar hand,’ mopper ik verder. ‘Dat deed ze gisteren onder het avondeten ook al steeds, zo tegen haar wang slaan.’
‘Hm…,’ zegt N. En dan ineens: ‘Nee, ze maakt het gebaar voor mama! Kijk dan, ze gebaart mama. Dat heb ik steeds met haar geoefend! Tsss, ze slaat helemaal niet raar met haar hand, ze leert gebaren. Mama! Mama! Mama. En ze heeft er twee, dus dan moet ze heel vaak tegen haar wang slaan.’
S. slaat nog maar eens met haar hand tegen haar wang en glimlacht stralend naar ons.
Ik ben niet overtuigd. Maar ik spreek het ook niet tegen. Omdat het zo’n fijne gedachte is, een kind dat mama kan gebaren.