11 maanden oud

      Reacties uitgeschakeld voor 11 maanden oud

We gaan kijken bij het nieuwe huis. Daar heb ik heel veel zin in, want het lijkt me fijn om nog eens te zien wat we nu eigenlijk gekocht hebben, en ik wil gewoon weten of het echt zo mooi is als in mijn herinnering. Dat is het, en er zijn zelfs nog wat aangename verrassingen (een afstandsbediening voor de lichten in de tuin! Een bewateringssysteem! Horren op de slaapkamers! Die niet zo goed meer zijn. Maar toch!). Ook een paar tegenvallers, zoals dat we nog een vloer moeten regelen voor op zolder en dat de kasten met heel veel hanggedeeltes zijn in plaats van met planken, maar enfin, je kunt niet alles hebben. De gordijnen blijken allemaal wel te gaan passen (die van S. nét, dus ik hoop dat we goed gemeten hebben) en de woonkamer was nog groter dan ik dacht, dus dat komt allemaal wel goed.

We dachten dat het misschien heel awkward zou worden allemaal, met veel stiltes en dat we misprijzend zouden worden weggekeken, maar in plaats daarvan zitten we ineens met thee op de bank. De huidige bewoonster vertelt alles wat er ooit met het huis gebeurd is (wil ik weten dat hun vriezer ooit per ongeluk ontdooid is en dat de tuin ooit totaal blank stond vanwege een gesprongen leiding?) en dat beide naaste buren ook een dochtertje hebben van min of meer de leeftijd van S. Waarop haar man vraagt van ‘wie het kind eigenlijk is’. Het mooie is dat zijn vrouw hem meteen tot de orde roept. Ik was al begonnen aan een antwoord dat het van ons allebei is, maar dat blijkt dus niet eens nodig te zijn. ‘Het is van hen allebei natuurlijk!’ zegt ze. En dat iedereen aan haar vraagt wat voor mensen er komen wonen en dat ze dan zegt: ‘Twee vrouwen en een kindje’ en dat iedereen dat hartstikke leuk vindt, wat meer diversiteit in de buurt. Niet dat ze het echt heel bijzonder vinden hoor, want dáár en dáár woonden een homo-stel en dáár een lesbo-stel (ieee dat woord!) dus iedereen is al wel wat gewend.

Euh, oké. Ik zou nu van alles kunnen zeggen over hoe raar het is dat er over ons gesproken wordt in termen van dat we diversiteit brengen en hoe frappant dat er dan meteen weer wordt gesproken over andere homo-stellen, maar wat vooral overheerst, is toch de gedachte: ‘Hoera, de coming-out is vast gebeurd.’ Dat heeft de huidige bewoonster nu eens mooi voor ons geregeld, en de reacties zijn blijkbaar niet ronduit negatief, en stiekem is dat toch een hele opluchting.