Soms kan D. zo leuk spelen met S.. Dan kruipen ze achter elkaar aan, of doet S. D. na of andersom. Het gaat er af en toe wel wat te wild aan toe, bijvoorbeeld toen D. aan S.’s blauwe stoeltje hing en S. dat stoeltje door de kamer versleepte. Dat vonden N. en ik niet goed, maar S. en D. snapten daar niets van, die hadden de grootste lol. Ik herinner me dit van vroeger vanuit een ander perspectief. ‘Straks is het huilen! Houden jullie elkaar heel?’ Vroeger werd het tegen je gezegd, nu zeggen we het zelf.
‘Kijk, ik heb hier een blokje. En hier heb ik nog een blokje. Ik zet dit blokje op dat blokje.’
D. kijkt ernaar. Pakt dan een blokje en legt het op mijn twee blokjes.
Ik vind haar echt ontzettend geniaal.
Ik ruim alvast wat op. Achter me haalt D. alle boeken en puzzels weer uit de kast. De stapelbekertjes weer uit de doos. Superhandig is het. Maar, toegegeven, soms ruimt D. zelf ook al heel goed op. Ze is er dol op om speelgoed in de bak te doen. Vanochtend zat ze zelfs haar speelgoed uit de box te peuteren om het vervolgens in de bak te doen. En natuurlijk consequent alles net in de verkeerde speelgoedbak waardoor alles door elkaar komt te liggen hè.
Ik bouw een toren voor D.. Alle stapelbekers op elkaar. Als ik klaar ben, laat ik ‘m zien aan D.. Ze klapt enthousiast. Alsof ze bedoelt te zeggen: ‘Goed gedaan mama!’
Het gaat echt wel goed met onze D., ze is echt een vrolijke baby. Niet te geloven dat ze over ruim een week al jarig is, dat ze dan ineens al geen baby meer is…