D. 3 maanden

Naar het consultatiebureau. We zijn wat aan de late kant, dus ik loop alvast vooruit met D., en N. met S. op S.’s tempo erachteraan. Ik ben D. al aan het uitkleden als ze binnenkomen.
‘En wat zijn jullie van elkaar?’ vraagt de mevrouw van het consultatiebureau. ‘Zussen?’
‘Wij zijn partners’, zegt N., tamelijk snibbig vindt ze zelf, op volkomen normale toon vind ik. Want wat een idiote manier om te vragen of onze kinderen twee moeders hebben. Ik denk echt dat veel mensen bang zijn dat de gemiddelde hetero-vrouw het ontzettend vervelend vindt als mensen aannemen dat ze lesbisch is terwijl dat niet zo is. Dat je hetero’s daarmee kunt kwetsen, alsof het iets is wat je absoluut niet wilt zijn, het idee alleen al zeg. Dus dat ze bij twijfel liever vragen of je zussen bent, want een zus, dat wil iedereen wel zijn (S. is er in elk geval heel enthousiast over). Maar dat ze er dan niet over nadenken dat het wellicht nog veel vervelender is als mensen voortdurend veronderstellen dat je zussen zult zijn terwijl je gewoon met elkaar getrouwd bent. Stel dan gewoon een open vraag, dan ben je van al het gezeur af…  
Maar D. is in elk geval weer helemaal goedgekeurd. Ze weegt ineens al 6 kilo en is bijna 61 centimeter lang!