Blijkbaar dacht D.: oké, als ik 6 maanden oud ben, dán ga ik echt rollen, dán ga ik echt eten. Dus rolt ze nu ineens voortdurend heel de kamer door, en eet ze banaan, groente en zelfs al een broodkorst. Oké, niet direct grote hoeveelheden, maar ze hapt het daadwerkelijk af van de lepel, in plaats van dat ze gewoon toelaat dat je iets in haar mond stopt. Hoe dat in één week kan veranderen!
Gisteren ging N. naar de verjaardag van tante Ans, ik haalde S. en D. op van de crèche. Het ging eigenlijk hartstikke goed, eerst ging D. heel even slapen en toen ging ze nog in de box spelen en bij het avondeten zat ze gezellig bij ons aan tafel en at ze wat broccoli. Toen gaven S. en ik haar de fles, zodat ze het een beetje vol zou houden terwijl ik S. naar bed lag. Ik legde haar op de overloop neer, dat leek me het handigst, terwijl S. ging douchen. Toen ik op de commode daarna de luier van S. omdeed voor de nacht, zag ik D. ineens niet meer. Snel gingen we kijken, en jawel, ze had zichzelf zó achteruit S.’s kamer in geduwd. S. legde gauw de hydrofiel onder haar neer, want ze wilde niet dat D. in haar kamer zou spugen. We wachtten even en ja, daar zagen we hoe D. zichzelf oprichtte, haar armen strekte, zich afzette en weer een stukje naar achteren schoof. Ontzettend trots keek ze erbij, en S. en ik waren ook ontzettend trots op haar. Dat had N. dus mooi allemaal gemist, maar vanochtend bij het ontbijt deed ze het vol enthousiasme opnieuw, dus N. heeft niet heel lang hoeven wachten om het ook te kunnen zien.
Een week later. D. ligt op haar buik op het kleed. Ze zet haar voet op het kleed, duwt haar billen omhoog en dan ineens zichzelf helemaal vooruit. Alsof ze een grote sprong voorwaarts maakt. Dit is geen tijgeren, dit lijkt meer op een poging om maar meteen te leren kruipen. Daarna doet ze het nog eens, ze probeert haar beentjes onder zich te krijgen. Lukt nog niet helemaal. Ze slaapt wat minder goed de laatste tijd, maar het is ook eigenlijk wel verklaarbaar, als je kijkt naar alle nieuwe ervaringen die ze opdoet, door op de grond te liggen, nieuwe dingen aan te raken, te proeven, te eten. Dat moet natuurlijk allemaal verwerkt worden in dat kleine hoofdje van d’r.