Voor het eerst alleen geweest met D. en S.! Ik had er wel een plan voor, dat plan heette: Plan Draagzak. Het hield in dat ik D. als N. er nog was zou verschonen en dat ik haar dan in de draagzak zou doen. En dat dan zo lang mogelijk. Nou, dat verliep precies zo voorspoedig als ik gehoopt had. D. viel al gauw in slaap, en bleef slapen. Het was prachtig weer, dus ik ging lekker met S. naar de speeltuin. Daarna struinden we nog wat rond in de buurt, praatten we wat met de buurvrouw en speelden in de tuin, en D. sliep en sliep. Op een gegeven moment was het toch wel tijd om S. een schone luier te geven en ik wilde D. ook een flesje melk gaan geven, dus toen gingen we naar binnen. Het spannende moment naderde dat ik D. uit de draagzak zou moeten halen, dus ik pakte alvast het pannetje en wilde nog het een en ander doen, toen S. ineens haar broek en luier uit begon te trekken, terwijl ze haar schoenen nog aan had. Oftewel: het spannende moment was ineens al aangebroken. D. bleef gelukkig wel even geduldig in de box liggen terwijl ik S. verschoonde. Zonder verschoonmatje, gewoon op de vloer van de woonkamer, maar enfin. Daarna maakte ik D.’s flesje (inmiddels werd ze wel wat ongeduldig) en bleek gelukkig dat ze nog wist hoe dat moest, uit een flesje drinken.
En toen vond S. het tijd worden om met de usb-aansluiting van de muis die ze bezit (bezat, nu) over het oor van D. te krassen. D. krijste harder dan ooit tevoren en ik was enorm boos, maar paste gelukkig de theorieën goed toe die ik heb geleerd uit ‘How2talk2kids’. D. kalmeerde, iedereen kalmeerde, D. viel op slaap op mijn schoot en S. ging weer in de zandbak spelen.
Ik was ontzettend opgelucht toen N. weer terug kwam. Diep respect dat zij dit meerdere keren per week doorstaat, waaronder veel dagen waarop het niet zulk mooi weer is.