S. en D. samen in de tuin bij mijn moeder:
S.: ‘Wij gaan logeren!’
D.: ‘Ja!’
S.: ‘En dan ga jij!’
D.: ‘Ja!’
S.: ‘In het kleine bedje slapen!’
D.: ‘Ja!’
S.: ‘En dan ga ik!’
D.: ‘Ja!’
S.: ‘In mama M.’s oude bed slapen!’
D.: ‘Jaaaa!’
We gingen naar het openluchttheater. Daar was een voorstelling van Dribbel. S. wilde warempel wel op het podium kijken, en toen er muziek werd gedraaid, ging ze zelfs dansen. En hoe! Ze sprong en draaide en sprong en draaide, het zag er zó gelukkig en lief en schattig uit. Ik was echt ontzettend trots, te meer omdat haar vriendje R. gewoon naast zijn vader bleef zitten en het allemaal vreselijk spannend vond. En dat maakt natuurlijk niets uit, het is niet erg als je verlegen bent, maar… Nou ja, ik was gewoon heel blij dat S. het zo naar haar zin had. Verder was het qua zitplekken eigenlijk niet zo goed geregeld, er waren geen rijen afgezet dus mensen moesten zelf maar een beetje kijken hoe ze de anderhalve meter in acht hielden. Maar vervolgens liep er wel een vrouw rond die controleerde of dat goed gebeurde, wat tot gevolg had dat ze N. en mij erop aansprak dat we niet ver genoeg uit elkaar zaten. Ze had de hele mogelijkheid dat we een gezin waren gewoon niet overwogen, en op zich neem ik haar dat niet kwalijk, maar het was toch ietwat pijnlijk. Door de anderhalvemetermaatschappij ben je toch ineens al veel openlijker een lesbisch stel, zou je denken, maar nu moesten we het alsnog ten overstaan van iedereen uitspreken. Voelt gewoon niet zo fijn, als de aandacht zo op je gevestigd wordt. Vervolgens kwamen er mensen op één rij onder ons zitten en toen ik hen aansprak, deden ze nogal getergd, en zeiden dat het toch niets uitmaakte, terwijl ze zich verplaatsen naar één rij boven ons. ‘Nee’, zei de vader van R. ‘Op deze manier verplaatst u vooral het probleem.’ Uiteindelijk gingen ze dus toch maar nog een rij hoger zitten.
De voorstelling zelf was ook heel leuk. D. vond de liedjes ook mooi, het duurde haar net wat te lang dus dan gaf ik haar maar weer wat te eten. Veel trek in de lunch had ze na afloop niet. S. had goed opgelet, vond het nog wel wat spannend om met Dribbel op de foto te gaan (maar R. wilde dat überhaupt niet) en wil nu ook nog naar alle andere voorstellingen. Dus al met al zeker geslaagd hoor!