D. kan al zo leuk rollenspellen doen. Ze maakt pap voor Jojo (haar knuffel) en geeft die aan hem (met een schroevendraaier), ze verschoont Arie (haar pop) continu, ze poetst de tanden van Pop (de pop van S.)… En bij mijn moeder heeft ze heel leuk gespeeld met het Fisherprice-huis, ze liet de poppetjes in de speeltuin spelen, gebaarde wat ze aan het doen waren en riep: ‘Af!’ toen ze klaar waren met spelen. Zo schattig!
D. als ze (via videobellen) voor het eerst haar neefje ziet: ‘Baby!’ Kijk, dat snapt ze dan toch mooi.
D. heeft voor het eerst een zin uitgesproken! We waren op kraambezoek bij mijn zusje. D. vond het eerst allemaal heel spannend, maar op het laatst rende ze ineens naar mijn zusje en de baby toe en begon hen te knuffelen. Mijn zusje werd er een beetje door overdonderd, die is het natuurlijk niet gewend dat kleine kinderen op een pasgeboren baby duiken en nog heel voorzichtig en zo, en dan ook nog het hele corona-aspect, maar goed, juist daarom kon ik D. ook niet wegtrekken. Maar de baby werd er gelukkig niet wakker van, en het zag er ook wel heel schattig uit. We vertrokken en zetten de kinderen in de auto, en toen zei D.: ‘Baby ief!’ Wat een prachtige eerste zin hè?
We zijn op vakantie geweest, en D. heeft in één week tijd ineens hartstikke veel nieuwe woorden geleerd! Ineens gebruikt ze ook werkwoorden. ‘Pizza’ betekent poetsen, het duurde even voor we daar achter waren…
We waren bij de minidisco. S. doet fanatiek mee, en D. durft soms bij S. te staan en ook wat te dansen. Één kind loopt langzaam achteruit, in de veronderstelling daarmee bij haar ouders uit te komen. Als D. ziet dat het meisje bij mij staat, stormt ze naar ons toe: ‘Mij! Mij! Mij!’
Het is nog steeds heel erg met de eenkennigheid, dus dit is nogal een opsteker voor me.