D. kan zo goed zingen! Ze doet ook ineens heel goed mee met ‘De plantjes krijgen water’ (dat zingen we altijd voor het eten), je hoort haar echt de klanken nadoen. In de maneschijn kan ze ook al ontzettend goed, en Op een grote paddenstoel. Trots!
‘Zus? Zus?’ gebaart en zegt D., terwijl N. S. naar school brengt . Als je zegt dat S. op school is, zegt ze: ‘Ook! Ook!’ Ze snapt er helemaal niets van, het arme kind.
Op de crèche is een medewerker positief getest. Die zit dus in quarantaine, en de medewerkers die ook op dinsdag en woensdag op haar groep werkten ook, en de kinderen zitten in thuisquarantaine, maar dat is echt een wassen neus want ze mogen wel gewoon naar sport en naar de crèche. Oftewel: als D. maandag naar de crèche zou gaan, dan zit ze daar met kinderen waarbij het niet onwaarschijnlijk is dat ze net die dag hun eerste corona-symptomen ontwikkelen. We houden haar dus maar een weekje thuis, even afwachten hoe het verder gaat. Verder bleek toen ik haar ophaalde dat ze heel de dag niet had geslapen. De juf wist niet wat er was, ze had een schone luier en gegeten en alles, en toen had ze haar maar op de stretcher gelegd en was ze daar in haar neus gaan peuteren en zat alles onder het bloed, dus dat was ook niet zo’n succes. Wij vermoeden oorontsteking, D. zegt zelf ook dat ze oorpijn heeft. Vandaag is ze flink verkouden geworden, ik ben de hele dag bezig geweest met haar snot afvegen dus de kans is groot dat ik nu ook verkouden word. Ik ben de hele coronacrisis momenteel erg beu, verlang er erg naar om wég te gaan, iets te dóén, en je mag ook veel doen met de maatregelen, maar ja, niet als je verkouden bent natuurlijk, of als je kind in quarantaine zit…
Het viel niet mee, die week met D. thuis. Het begon er al mee dat ze dus waarschijnlijk oorontsteking had, en snotverkouden was. Maar desondanks had ze ook steeds voldoende energie om stoute dingen te doen, zoals de kasten leeg te halen, het bibliotheekbord te verschuiven of met potloden in het rond te smijten. Erg vermoeiend allemaal, we zijn dan ook enorm blij dat de quarantaine nu voorbij is. Alleen is N. nu wéér verkouden, wéér aan het hoesten, dus die heeft nu voor de vijfde keer een test gedaan. Die godzijdank negatief was, want het leek ons echt totaal verschrikkelijk als die positief zou zijn en we voor weet ik hoe lang met z’n allen thuis zouden moeten blijven.
D. kan nog geen ‘D.’ zeggen, maar ze kan wel ‘ik’ zeggen. Dan wijst ze naar zichzelf, als ze bijvoorbeeld zichzelf herkent op een foto. Zo schattig!