De auto moet nodig weer eens rijden. Ik besluit om naar Stoutenburg te gaan. Als ik nou één kind mee kan nemen, dan kan N. met het andere kind boodschappen doen, is mijn idee. Ik vraag D. of ze naar Stoutenburg wil. ‘Jaaaaa!’ zegt ze. En voor ik het weet zegt ook S.: ‘Ja, naar Stoutenburg! Wij gaan naar Stoutenburg! Wat is dat eigenlijk?’ Door het dolle van enthousiasme zijn ze. Misschien omdat het zo leuk klinkt, met dat ‘stout’ erin, voelen ze zich aangesproken? Maar ook als ik zeg dat het een bos is, willen ze nog steeds mee. Heel gezellig is het. Ik ben erg blij dat S. over haar kabouterangst heen is en D. over haar bosangst, dat is toch handig in deze tijden van naderende zoveelste lockdown. We lopen het stouteschoenenpad en we eten pepernoten op de uitkijktoren. D. klimt overal op en S.’ laars verdwijnt in de modder. Op een gegeven moment blijft D. wat achter. ‘Ik heb een blaadje gevonden!’ roept ze. Ook S. vindt dat supergrappig.
S. heeft de hele week in het werklokaal gewerkt. Ze heeft er nu zelfs haar eigen laatje, met een potlood en een gum en ‘een bakje om mee te oefenen’ en een rekenwerkboekje erin. Ze heeft ook een Sinterklaaswerkboekje gemaakt met onder andere bussommen (zei mij niets, maar N. heeft dat soort sommen ook gemaakt) en een fantastische tekening van ‘Malu Pietj’ en Sinterklaas erin. We krijgen de indruk dat ze nauwelijks meer meedoet met groep 2, en als ik dat op vrijdag tegen de juf zeg, beaamt die dat ze erg aan het zoeken zijn naar hoe ze het moeten aanpakken omdat S. met zowel lees- als rekenniveau al op E3 zit. Dat verbaast me dan toch wel weer, ik had gedacht dat ze dan toch al een stuk verder zouden zijn. Ik geloof het ook niet helemaal, ik weet heus wel dat S. een slimme meid is, maar volgens mij beheerst ze echt nog niet alles wat een groep 2-kind zou moeten kunnen, qua ruimtelijk inzicht bijvoorbeeld. Nou ja, de juffen zijn dus aan het zoeken of ze moeten gaan verbreden, verdiepen of toch versnellen, en ik heb toen wel direct gezegd dat versnellen ons niets lijkt. Dan zou ze met 10 jaar naar de middelbare school gaan, dat kan toch niet? Nou ja, we wachten het maar even af. In elk geval vindt S. het echt héél erg leuk om in het werklokaal te werken, ze vertelt het te pas en te onpas. Gelukkig vindt ze het dus wel leuk om iets te leren, ook nu ze wat moeilijkere dingen doet zoals cijfers schrijven (die gaan vaak verkeerdom). Ik ben heel trots op S. maar ook wel een beetje bezorgd over hoe dit verder zal gaan.
S. over het Sinterklaasjournaal: ‘Ik wil niet dat het pas volgend jaar weer komt!’ Helemaal overstuur is ze. Twee dagen later lijkt ze er nog steeds niet helemaal overheen, als ze een heus Kerstjournaal uitschrijft. ‘het kerstverhaal met haar naam tuutuutuu haaloo daar zij we wir met het kerstsnuuaal joozuf en marieja krijgun beebie v. en f. hebun al de kerstboom staan nuu nog het kortu nieu de kerstman zit vast in de scuting.’ Mooiste journaal ever toch?
Het is Paarse Vrijdag. Dat stond in de agenda van de nieuwsbrief van school, en de directrice had er ook trots op instagram over gepost. Allemaal heel leuk en aardig maar S. was de enige die iets had en de juf had er verder ook helemaal niets over gezegd, dus dat was wel heel teleurstellend. N. had speciaal een paarse haarband voor haar gemaakt en die wilde S. wel op (ook al was er geen berichtje met nadere toelichting via Parro gekomen), maar het voelde wrang, nu leek S. ineens op ons uithangbord in plaats van dat anderen toonden dat ze háár supporteren. En dat dat nodig is, bleek wel toen S. N. ineens vertelde dat een klasgenootje weer gezegd had dat ze later niet met haar klasgenootje I. (een meisje dus) kan trouwen. Zo stom, de noodzaak is er dus wel degelijk, ook of misschien wel júíst bij de kleuters, want alles wat ze nu goed leren hoef je later niet meer recht te breien. Ik was er echt teleurgesteld over. N. heeft er nog een bericht over gestuurd, ben benieuwd of en wat voor antwoord ze krijgt.