Ik: ‘Enkhuizen is echt véél kleiner dan ik verwacht had.’
S.: ‘Ja, maar voor mieren is het heel groot hè.’
We zijn op vakantie geweest naar Drenthe. Sindsdien spelen de meiden voortdurend minidiscootje. De knuffels zijn de kinderen, en zijzelf zijn dan Bollo en de mevrouw die alles begeleidt en de cadeautjes na afloop uitdeelt. De kinderen moeten natuurlijk netjes op een rij staan en mogen dan een voor een met Bollo knuffelen. Ze zijn er dinsdag werkelijk waar de hele dag zoet mee geweest. En dat was mooi, want het wordt bijna 40 graden dus we hadden onszelf maar opgesloten in huis.
S. is ontzettend druk met touwfiguren maken. Ik was niet bij de aanleiding, kennelijk hadden N. en zij het erover gehad, en toen wilde S. wel een kop en schotel proberen, en toen had N. een boek van de bieb geleend en kregen we nog een ander boek van haar tante, en nu kunnen we van alles, zoals de vlieg en de duimenvanger. We dachten eerst dat S. met moeite misschien de kop en schotel zou kunnen, maar dat ging eigenlijk al best aardig, en nu kan ze ook de katapult, parachute, Eiffeltoren, kleerhanger en drol aan een touwtje. Echt superknap!
We gaan met de bus naar de stad om een museum te bezoeken. Het zit niet zo mee want de bus die we wilden blijkt niet te komen, dus we moeten erg lang wachten en ook via een andere lijn dan gepland. Maar voor D. en S. blijkt dat juist een ware attractie te zijn, want nu gaan we met de bus onder een groot viaduct door. Ze doen alsof ze in een achtbaan zitten, steken hun handen omhoog en roepen: ‘Joehoeeee!’
Buschauffeur toen we uitstapten: ‘Nou, met hun stembanden is in elk geval niets mis hè?’
Vandaag is S. met haar nieuwe fiets naar het schoolplein gefietst. Even oefenen, maar het ging gelukkig goed. Morgen begint de school weer en vandaag waren er al veel kinderen om te spelen. Maar S. wilde alleen met V. en F. spelen. Ik zei: ‘Zodra V. en F. verschenen, had je alleen maar oog voor hen.’
En S. beaamde: ‘Ik had heel veel ogen voor hen.’
S. is begonnen in groep 3! Ze heeft al de i en de k leren schrijven. Met scheerschuim, en met raampotloden (maar dan op de tafel). Leuk hoe ze dat doen. S. is er ook heel enthousiast over. Ze heeft een ander leesboekje dan de rest, wat ze zowel eigenaardig als interessant als jammer vindt, en ondertussen hopen wij dat ze niet gemeen doet over dat ze niet allemaal zo goed kunnen lezen als zij maar dat ze wel ook trots is op zichzelf. Lastig evenwicht soms. Maar goed, wel fijn dus dat ze niet hoeft te beginnen met ‘ik’ te leren lezen. Ze vindt het wel jammer dat ze nu minder kan spelen, maar vooral ook dat ze nu niet in de leeshoek kan om Max en de Maximonsters te lezen.