N. heeft van de week al seksuele voorlichting moeten geven, want S. beweerde ineens dat ik haar papa was, dus dat moest even rechtgezet worden. Het verhaal over eitjes en zaadjes is dus gehouden, dat wij allebei alleen eitjes hebben en dat we voor zaadjes naar het ziekenhuis moesten (dat stuk hadden we al vaker verteld). Ben benieuwd wanneer we het verhaal opnieuw zullen moeten houden, maar ook vooral heel erg blij dat we haar al van begin af aan verteld hebben dat we het ziekenhuis nodig hadden, dat het haar geleidelijk aan duidelijk zal worden hoe het bij haar zit. Ze wordt zich er natuurlijk steeds bewuster van dat de meeste andere kinderen een papa hebben.
Met kinderen van 2 kun je toch al enorm wonderlijke gesprekken hebben:
S.: ‘Mag ik een ijsje?’
Wij: ‘Nee.’
S.: ‘Kakoe wil ook een ijsje maar dat mag niet van mij.’
…
S.: ‘Kakoe krijgt ook yoghurt. Hij wil Griekse yoghurt.’
Ik: ‘Is Kakoe een vriendje van jou?’
Zij: ‘Jaha!’
Ik: ‘En is Kakoe een jongen of een meisje?’
Zij: ‘Een jongen. Én een meisje!’
Ik: ‘Oké, dat kan. En hoe oud is Kakoe?’
Zij: ‘Drie jaar. En twee jaar.’
N: ‘Dat is wel heel bijzonder. En bij wie woont Kakoe in huis?’
Ook dat weet S.: Bij mama N. en mama Oka. En bij oma A. en opa Ak.
N.: ‘En heeft Kakoe ook een broertje of een zusje?’
Zij: ‘Ja, een broertje.’
N.: ‘En hoe heet dat broertje?’
S.: ‘Broertje! En ook een zusje. D. Oka.’
Daarna weet ze ook nog te vertellen dat die allemaal in één groot bed slapen. Oma A. en opa Ak niet, die slapen ergens anders en eten elke dag in een restaurant.
Mijn kind heeft eerder een fantasievriendje dan een echt vriendje. Heel handig, hij doet precies wat ze wil en heeft precies het leven dat zij wil…