Er ligt héél veel sneeuw. D. blijkt niet echt een sneeuwliefhebber te zijn. Ja, ze vindt het op zich wel leuk om even een sneeuwbal vast te houden, maar ze vindt het nog steeds veel leuker om op de schommel te zitten. Maar van een heuvel afsleeën in een wasmand, dát vond ze natuurlijk wel weer prachtig. Het ging nog behoorlijk hard, maar D. is niet zo bang aangelegd, dus ze had een lach van oor tot oor. Wel moest ze enorm hard huilen toen we weer naar huis gingen. Dat ze weer eens totaal blauwe wangetjes had, en inmiddels ook een natte broek, vond ze allemaal geen argument.
D. heel de dag: ‘Kijke nou!’ En dan moeten we weer kijken naar wat ze heeft of ziet.
De mevrouw van de schoenenwinkel kwam langs. Heel chique service hoor! Het was precies de laatste dag dat het zo kon, vanaf vandaag mogen de winkels weer open met een of andere constructie dat je maar heel weinig klanten mag op een dag, of zo. Geen idee precies, voor hen fijn, voor ons was het nu in elk geval ontzettend handig dat zij gewoon naar ons kwam, met een maatlat en talloze schoenen in haar auto. Ik dacht dat het een drama zou worden, maar D. was erg enthousiast. Het was mooi weer, dus S. en D. zaten elk op hun stoeltje in de tuin, helemaal klaar ervoor. De mevrouw mocht gewoon haar voeten meten, schoenen uit doen, nieuwe schoenen aan, D. vond het allemaal best. Het bleek dat haar voeten alweer een maat gegroeid waren, 24 heeft ze nu. Alleen wel smalle voeten, dus veel modellen vielen af. Nu heeft ze bruine schoenen met knaloranje veters. Ze bewondert ze steeds in de schoenendoos.
D. tekende net gewoon een poppetje op de douchedeur! Of nou ja, meer een kwal eigenlijk, met alle ledematen naar beneden. Maar toch, ze tekende zo een cirkel, met twee oogjes en een mond/neus en toen dus vier streepjes naar beneden. Zo jammer dat ze ‘m daarna direct met de wisser weer liet verdwijnen, ik had een foto willen maken van hoe geniaal ze is.