Vakantie, dus tijd zat om de termijnecho spannend te gaan zitten vinden. Toen ik in de woonkamer muizenkeutels ontdekte, verdween die spanning wel even naar de achtergrond, om plaats te maken voor blinde paniek. Muizen? In ons huis? Bij mijn dreumes die regelmatig haar speelgoed en alles wat ze maar kan vinden aan haar mond zet, en mijn zwangere vrouw? Wat te doen? Paniekkkk!
Na een tijdje raapten we onszelf weer bijeen. N. ging muizenvallen kopen en ik heb de keutels opgeruimd m.b.v. boterhamzakjes, gestofzuigd en de vloer met lavendelallesreiniger gedweild. Gelukkig hebben we daarna niets meer gevonden, dus misschien was de muis alleen even op doortocht of zo. Ik hoop het.
Enfin, de termijnecho verdween dus kortstondig even naar de achtergrond, maar de volgende dag was het dan toch zover. We hadden eerst een gesprek over de NIPT (gaan we doen), terwijl ik ondertussen vooral dacht: kom maar door met die echo, ik wil het nu weten! Het slaat eigenlijk niet echt ergens op want er waren geen tekenen dat het mis is, en aan N.’s buik kun je inmiddels zelfs al zien dat ze zwanger is, maar toch voelde dit als Het Moment (net zoals de eerste echo, net zoals de zwangerschapstest…). En alles was goed! Wij kunnen met een gerust hart (voorlopig dan toch) op vakantie.