Mijn moeder zegt al weken dat we naar Prénatal moeten gaan. Zelf is ze er al geweest om een verjaardagscadeau voor N. (nou ja, eigenlijk voor het kind dus) te kopen: een rompertje van Nijntje. Wij zijn dus nog niet geweest, enerzijds omdat we niet te voorbarig allerlei spullen in huis willen halen en anderzijds omdat we er nog geen tijd voor hadden. De weekeinden vullen zich zoals gebruikelijk met boodschappen doen, familie bezoeken en het huis poetsen. Ik raak er vreselijk door in de stress: als het me nu al niet lukt om tijd vrij te maken voor voorbereidingen, hoe moet dat dan in hemelsnaam als het kind er eenmaal is?
Op een gegeven moment hebben we natuurlijk toch ineens tijd en besluiten we naar de ‘Megastore’ te gaan. Ik heb er zin in, vanuit de gedachte dat ik op deze wijze op een positieve manier bezig ben met het krijgen van een kind. Effectief voorbereidingen treffen, dingen dóén, in plaats van alleen maar nadenken over wat we zouden móéten doen.
Maar eenmaal daar raak ik juist onzeker. Al die spullen waarvan ik niet weet hoe het allemaal werkt! Het begint al bij de kleren. N. moet me uitleggen wat een rompertje ook alweer is. Dat wist ik waarschijnlijk toen ik vier was, maar die kennis is in de loop der tijd weer weggezakt. Dan zijn er babypakjes, met allerlei knoopjes op waanzinnige plaatsen. Hoe hijs je daar in hemelsnaam een kind in? En moet daar dan nog iets overheen?
Volgende afdeling: de bedden en badjes. Hoe doe je een kind in bad en zorg je ervoor dat het niet verzuipt? Hoe moet je het bedje opmaken? Dat je geen dekbedjes mag gebruiken, weet ik wel, maar ik heb nog nooit een bed opgemaakt met lakentjes. De kinderwagens: hoe vouw je zo’n ding dicht, zou dat wel in onze auto passen? Wat is een voetenzak, hoezo heb je één wagen waar zowel een bak op kan als een… ja, hoe heet zo’n ding waarin ze meer rechtop zitten? En is dat dan weer wat anders dan een buggy? Vragen, vragen, vragen… Kennelijk ben ik toch nog niet echt toe aan het treffen van concrete voorbereidingen, ben ik nog vooral bezig met mezelf er geestelijk op aan het voorbereiden dat ik moeder word.
Het rare is, van tevoren dacht ik dat ik heel veel zou gaan lezen over zwangerschappen en het verzorgen van baby’s en dat soort dingen. En ik lees heus wel wekelijks op 24baby over de ontwikkeling van het kindje, en af en toe wat op een zwangerschapsforum, maar daar blijft het bij. Ik voel niet echt de behoefte om een heel boek over baby’s door te ploegen. Ook omdat de ideeën daarover per jaar lijken te verschillen, dus voor je het weet, zit je met allerlei achterhaalde kennis. Ergens ga ik ervan uit dat ik de benodigde kennis ‘vanzelf’ wel zal opdoen. En misschien is dat ook wel zo, want door het uitstapje naar Prénatal heb ik al veel spullen gezien waarvan ik niet wist dat ze bestonden, dus in die zin was het inderdaad erg leerzaam.
We kopen één babypakje. Met vogelpootjes. Het ziet er onwaarschijnlijk klein en schattig uit. Daar word ik dan toch ook wel weer blij van.