De 20-wekenecho. Aan het begin van de zwangerschap had ik verwacht dat ik daar heel zenuwachtig over zou zijn. Ik dacht: deze periode is heel stressvol omdat je niet weet of het echt zo zal zijn, of het kindje ‘blijft plakken’ zoals ze dat op fora noemen, maar straks komt er weer nieuwe stress aan, bijvoorbeeld met de 20-wekenecho, want dan kun je ook weer te horen krijgen dat er van alles mis is. Maar door de onverwachte echo van voor de vakantie valt het met de zenuwen reuze mee. In de vakantie heb ik de baby zelfs al voelen schoppen, en door de vakantie ben ik misschien sowieso al wat relaxter dan normaal, dat speelt vast ook allemaal mee. Ik ga er onbewust eigenlijk vanuit dat het allemaal wel goed zal zijn. Rationeel begrijp ik het niet, maar het is nu eenmaal zo. Dat N. het ook zo ervaart, helpt wel een hoop. Als zij heel zenuwachtig zou zijn geweest over of het hartje van het kindje wel goed zou zijn, dan was ik vast ook zenuwachtiger geweest. Nu niet.
En gelukkig hadden we ons ook geen zorgen hoeven maken. Het duurt wel even voordat de verloskundige alles kan zien, en we denken beiden aan het begin dat we wel zeker terug zullen moeten komen, omdat de verloskundige zegt: ‘De ruggenwervel kan ik nu niet goed zien, dus ik kijk eerst wel naar het hoofdje. O, dat gaat ook niet. Dan naar het buikje. Hm, dat wordt eigenlijk ook lastig. Dan maar het been.’ Nou, dat ze een been had, was al wel duidelijk. En als je haar zo zag schoppen, dan was ook wel duidelijk waarom N. haar al zo veel voelt bewegen. Uiteindelijk lukt het de verloskundige om alles te zien (de maag, de nieren, nierbekken, oogkassen, onze baby heeft het gelijk!). De verloskundige concludeert: ‘Blijkbaar heeft ze het prima bij je.’ Dat is mooi om te horen en wat ons betreft mag dat dan ook nog wel een flink aantal weken zo blijven.
Naderhand ben ik wel wat gestrest. Er zijn veel dingen waarvan we gezegd hebben dat we die gaan doen als we terug zijn van vakantie, als we de 20-wekenecho hebben gehad. Dat leek allemaal nog De Verre Toekomst, maar dat is ineens al nu. Dat we tijdens de vakantie al een mailtje hebben gekregen van iemand of ze de babykamer al mocht bekijken, helpt daar niet echt aan mee. We hebben nog helemaal niets aan de babykamer gedaan, dus die lijkt op dit moment nog verdacht veel op N’s werkkamer. De komende weken komt daar hopelijk verandering in.