‘Je vraagt je zeker wel af waarvoor die vlaggetjes zijn,’ zegt E, mijn collega.
Ik niet, ik had nog niet eens gezien dat er vlaggetjes hingen. Maar inderdaad, er hangen vlaggetjes in allerlei vrolijke kleuren.
‘Dit is namelijk niet alleen een nieuwjaarslunch, het is ook een beetje omdat jij straks weer een baby krijgt.’ vervolgt ze. En ze haalt een cadeau uit haar tas.
Ik weet meteen wat het is, want dat is wat mensen krijgen bij onze afdeling, een boek waar collega’s allemaal een stukje voor hebben geschreven. Zo leuk en lief! Thema dit keer: voorleesboek voor mama M. Mensen zijn veelal wat halfslachtig aan het googelen geslagen of komen met iets enorm spiritueels aan, maar het gebaar is zó leuk. En er zitten ook bijdragen bij van mensen die wat vertellen over wat ze vroeger leuk vonden (Annie M.G. komt meerdere keren voorbij). Het mooist is de bijdrage van T., die zelf een verhaaltje heeft geschreven over zijn twee dochters. Mensen hebben toch moeite gedaan, voor mij, voor ons. Ik heb fijne collega’s.
De nieuwe directeur hoort daar helaas niet bij. Openingszin bij kennismakingsgesprek: ‘Ja, ik weet al dat je binnenkort voor de tweede keer moeder wordt, of vader, of hoe zal ik het noemen.’
‘Moeder’, zeg ik. ‘Ik ben moeder.’
Hoera voor je collega’s! 😀 Boe voor je baas. 🙁