We zetten de wekker extra vroeg. Van tevoren dacht ik dat we misschien eerder al wakker zouden worden, maar nee. Ik voel me gek. Niet eens echt zenuwachtig, of toch niet op een negatieve manier. Normaal krijg ik maagpijn als ik in de stress zit, maar blijkbaar zit ik nu niet in de stress. N. opent de test en we bestuderen de gebruiksaanwijzing, waarin staat dat je de test ondersteboven moet houden na het testen. Vreemd. Na besloten te hebben dat dat waarschijnlijk alleen geldt voor het moment waarop je het dopje op de test doet, kruipt N. uit bed. Terwijl zij de test doet, trek ik mijn sokken aan en zet mijn bril op.
‘We moeten een minuut wachten,’ zegt N. als ze het toilet uit komt.
‘Oké,’ zeg ik.
‘Tel je?’
‘Nee!’ zeg ik.
We lachen zenuwachtig.
‘Nu is er een minuut voorbij.’ Ik maak een grapje, want er zijn hooguit twintig seconden voorbij, maar N. loopt het toilet weer in om de test te pakken.
‘Er is nog helemaal geen minuut voorbij!’ zeg ik nog, als N. weer terugkomt en zich over de test buigt.
‘Duidelijker kan niet,’ zegt ze.
Ik weet niet hoe ik die woorden moet interpreteren. Is de test nu positief of negatief?
‘Echt een knaltest.’ N. laat me de test zien. ‘Kijk, twee streepjes.’
‘Twee streepjes,’ herhaal ik.
Dat betekent dat ze zwanger is. Hoe kan dat? Het was nog maar de eerste inseminatie, kunnen we echt zo veel geluk hebben? Waar hebben we dat aan verdiend? En ook meteen de gedachte: nu moet het goed blijven gaan, laat het alsjeblieft goed blijven gaan.
‘We moeten er een foto van maken.’ In de test stond dat de uitslag tien minuten betrouwbaar blijft, waardoor in mijn gedachte de twee streepjes slechts tien minuten zichtbaar zullen blijven. Ik weet niet of ik in tien minuten deze uitslag kan gaan geloven.
N. pakt het fototoestel. Haar handen trillen.
Zwanger.
‘Ik ben helemaal niet uitzinnig blij’, merk ik op. ‘Ik weet niet wat ik voel, ik voel helemaal niets.’ Het lukt me niet om blij te zijn. Ik weet ook niet of daar al reden toe is. Een positieve test is een noodzakelijke stap om een kind te krijgen, maar geen garantie dat dat ook daadwerkelijk gaat lukken. Hoe doen andere mensen dat? Vanaf wanneer durven zij blij te zijn? Verbazing is voorlopig nog de hoofdemotie.
‘Ik zag het al meteen,’ vertelt N..
‘Hoezo?’ vraag ik.
‘Nou gewoon, ik zag meteen twee streepjes verschijnen.’
‘Maar dat had je helemaal niet gezegd!’ zeg ik ongelovig. ‘Je hebt mij een minuut laten wachten!’
‘Ik wist het toch niet zeker? En je moest een minuut wachten.’
Argh.
‘Zo’n zwangerschapstest is gewoon nog te pril om meteen echt heel gelukkig te worden,’ zeg ik die avond, als we nog altijd beduusd in bed liggen. ‘Ik zie het meer als je ergens van op de hoogte stellen.’